Straathonden in Roemenië – Zij zijn Ceausescu’s erfenis… 

Iets meer over de geschiedenis van de straathonden: 

Meer dan 30 jaar geleden werden talrijke woonblokken gebouwd in de steden van Roemenië en de jongeren vluchtten letterlijk van het platteland naar de stad. In deze geprefabriceerde appartementen was geen ruimte meer voor de dieren. Velen hadden voorheen geleefd in huizen met tuinen, waar ze hun honden en katten hielden. De dieren werden echter nu op straat gezet, zij vermenigvuldigden zich op een ongecontroleerde manier. De meeste de mensen in Roemenië zijn de straathonden goed gezind, hun ontbreekt echter het geld, de mogelijkheid én de kennis om de verantwoordelijkheid en de zorg te nemen voor "hun" dieren. Veel honden leven buiten of worden aan kettingen gehouden bijna geen van hen is gecastreerd. Bijna een kwart eeuw na de executie van dictator Ceausescu vechten de  Roemenen nog steeds tegen zijn erfgoed. Alleen al in de hoofdstad Boekarest is er sprake  van ongeveer 65.000 straathonden, in heel Roemenië zouden het rond de 6 miljoen zijn. Steeds weer komen roedels verwilderde straathonden met grote koppen in de kranten, worden aanvallen mediaal opgeblazen, worden verkeerde statistieken en vervalste rapporten over bijtincidenten openbaar gemaakt. Hier in Duitsland, zoals gemeten door de Bevolking, niet statistisch gezien minder mensen zijn gebeten door honden gezien. Het enige verschil is dat in Duitsland is er geen gevaarlijke straat hond pack, en bleven de gehuisveste dieren in de asielen. Het blootstellen van de honden kunnen, echter, de asielen bevestigen zal hier plaatsvinden.

Daarbij werden er bijv. in Duitsland, gemeten aan het bevolkingsvolume, statistisch gezien niet minder mensen door een hond gebeten. Het enige verschil is dat er in landen als Duistland geen gevaarlijke straathondenroedels zijn en dat verlaten dieren gehuisvest worden in asielen. Echter het op straat zetten van dieren gebeurd in Nederland ook net zo goed

In de afgelopen 15 jaar werden honderdduizenden straathonden in Roemenië tijdens zogenaamde “zuiveringsacties”op een ongelooflijk wrede manier gedood, ondanks de bestaande wetten voor de bescherming van dieren. Degenen die niet onmiddellijk vermoord werden, of liever gezegd mochten sterven, werden op beestachtige wijze gevangen door de hondenvangers en kwamen terecht in, meestal openbaar gefinancierde shelters. Kortom: De dodingstations, opgesloten onder rampzalige omstandigheden zonder water en voedsel. Hier werden ze, in de meeste gevallen na een korte opslagperiode, gedood. Officieel zijn ze "euthanaseert", de realiteit is echter heel anders: velen verhongerden en stierven van de dorst, heel wat werden gedood door de GIF spuit, werden opgehangen, gedood of zelfs levend verbrand. Echter in veel dodingstations wordt het pesticide T61 gebruikt, zonder narcose. De honden lijden ondragelijke pijn en sterven na een gruwelijke en lange doodstrijd. Deze ‘zuiveringsmethoden’ hadden echter niet het beoogde effect; de straten bleven vol met straathonden.

Roemenië had tot 2001 geen wet voor het welzijn van dieren en al helemaal geen regeling in verband met het zwerfdierenprobleem. Vanaf 2001 kwamen er positieve veranderingen, desondanks gold de wet van het dodingsbeleid toch nog tot eind 2007; honden mochten worden gevangen en gedood na twee weken in hechtenis. De wet kwam niet overeen met de regels van de Europese Unie betreffende de bescherming van dieren en dus werd Roemenië nog niet ingewijd. In 2008 werd het doden van gezonde dieren verboden en dierenmishandeling werd strafbaar gesteld. Al in het jaar voordat de eerste duurzame en veelbelovende concepten in verband met de straat honden in het parlement zijn opgesteld, werd een stemming geblokkeerd tot 2010. Het doden van de honden was inmiddels al big business geworden…

 

Het probleem: 
Volgens opiniepeilingen sprak bijna driekwart van de Roemenen zich uit tegen euthanasie en  voor castratie als de beste oplossing. Aanhoudende protesten van zowel Roemeense als buitenlandse dierenrechten activisten hebben uiteindelijk geleid tot een verdere correctie van de zwerfhonden wet waardoor alleen het doden van de zieke en agressieve straat honden toegestaan werd.

In mei 2011 werden bijna alle ongeveer 220 honden in het openbare opvangcentrum Botosani 's nachts op brute wijze gedood. Kleine, grote, vriendelijke en verlegen honden - er werd geen verschil gemaakt. Slechts een handvol honden kon in de ochtend op de valreep worden gered en zijn zo ontsnapt aan dit verschrikkelijke bloedbad.

 

September 2013: 
Roemenië na het bijtincident  - maffia-structuren.

Op 2 september 2013 worden de 4 jarige Ionut Anghel en zijn 6 jaar oude broer tijdens het spelen door een groep honden aangevallen. Ionut overlijdt aan verwondingen. De politiek ziet haar kans schoon en de pers speelt haar in de kaart: de zwerfhonden worden verantwoordelijk gehouden voor de dodelijke aanval. Navraag en onderzoek van dierenbeschermers en dierrechtactivisten maken snel duidelijk dat de twee broers werden aangevallen door waakhonden op een bedrijventerrein en niet zoals beweerd werd door straathonden.

 

Echter, de zondebok is gevonden, de media zet aan tot paniek, mensen zijn kwaad dat het Roemeense parlement de dodingswet weer opnieuw toepast. Eind 2013 werd na dit dodelijke bijtincident, dat bewust en valselijk de straathonden in de schoenen werd geschoven, een spoed wetsvoorstel doorgedrukt dat weer toestond  dat straathonden gevangen werden, in dodingstations werden ondergebracht en aansluitend gedood te worden. Op het moment van de bekendmaking dat het niet om straathonden ging is de ASPA met geweld de privé shelter van 4 Pfoten binnengedrongen en heeft  alle aanwezige honden meegenomen. Het was een pure afleidingsmanoeuvre, en de opheldering van de zaak Ionut is letterlijk verzonken in het zand. Overal in Roemenië werd het aantal hondenvangers massaal verhoogd. Begin 2014 werd in Roemenië de jacht op straathonden heropend, zelfs gecastreerde en gemarkeerde honden werden gevangen en gedood. Onder het mom van  voor de veiligheid van de bevolking werden  honden gewelddadig gevangen en soms zelfs bij hun eigenaren weggepikt, alleen om voor het vangen een premie per hond te krijgen.Bij een gemiddeld Roemeens salaris van rond de 300 euro een lucratieve business, zeker met die aantallen honden op straat. Tienduizenden straathonden hebben hun leven verloren door het buitensporige geweld van de hondenvangers. Ze vingen voornamelijk honden die lief en ongevaarlijk waren, de "probleem honden" werden bewust op straat  gelaten om de paniek aan te wakkeren en rechtvaardiging te hebben voor hun gruwelijke acties.

Sinds eind juni 2014 mogen de honden officieel weliswaar niet meer gedood worden, maar in veel shelters gebeurd het nog steeds. In anderen worden de honden meestal gewoon aan hun lot overgelaten; ze kwijnen tot aan hun dood weg in de kennels door gebrek aan zorg en de rampzalige hygiënische omstandigheden

Het personeel is meestal onderbetaald, slecht opgeleid en uiterst gewelddadig.


In de shelters waar we werken hebben we het geluk dat er geweldige vrijwilligers ter plaatse werkzaam zijn, en door de steun van buitenlandse organisaties, hebben wij altijd contact en gesprekken met de persoon of personen die verantwoordelijk is voor de gemeente . 

 

Om verder met de locale authoriteiten aan oplossingen voor de honden in het asiel te werken, moeten we het zwerfdierenprobleem, wat door de mens gecreëerd is weer in de hand krijgen in het belang van de dieren.

Zwerfdieren leven niet in vrijheid, maar brengen elke dag door met angst, honger, ziektes en uitputting. Om meer dierenleed te voorkomen mogen dodingsmaatregelen  niet de oplossing zijn. Gestage castratie acties bieden de enige duurzame oplossing.

Alleen dan kan op termijn en in de toekomst gegarandeerd worden dat de dieren gezonder en vrediger op de straat leven en er geen nakomelingen meer kunnen komen.

Studies hebben allang bewezen dat alleen castratie op de lange termijn de zwerfdierenpopulaties verminderen kan. De dodingsacties hebben echter geen merkbare daling van het aantal zwerfdieren gebracht. . De brutale moord op straat honden in Roemenië, is echter een schandaal en absoluut de verkeerde manier.

 

Onderwijs en uitleg aan de eigenaren van gezelschapsdieren ter plaatse door onze collega's brengt een extra succes. Door onze regelmatige bezoeken in Botosani, 2 keer per jaar, zien we de conversie van de lokale bevolking. De wachtlijst is lang voor een gratis castratie van honden met eigenaren. Mensen bedanken onze dierenartsen uit de grond van hun hart en zijn blij dat er geen nieuwe puppies geboren kunnen worden, omdat ze niet wat weten wat met hen te doen, om nog maar te zwijgen van  hoe hun honden te voeden. De financiële middelen om hun hond zelf te laten castreren hebben de meeste mensen daar niet. Het gemiddelde maandinkomen is amper 300 euro - een castratie is al 25 euro. De kosten van levensonderhoud zijn zeer hoog ten opzichte van het inkomen.

Gratis castratie in de stad van Botosani en haar voorsteden zijn onze enige manier: Het geeft ons de mogelijkheid tot onderhandelen over dat ongeveer 750 honden in het openbare asiel niet dezelfde weg moeten gaan zoals  zoveel van de Roemeense honden in andere steden.

Sinds 2015 vechten we voor de honden in Roemenie, en we zullen blijven vechten voor deze arme zielen.
Het is verschrikkelijk en soms ook niet meer te verdragen. Dit jaar was de vloed van puppies groter dan ooit. Alle fosters ter plaatse en ook de shelter zitten vol met puppies die in de hel geboren zijn. Ze zijn en waren ziek, hebben gevochten voor hun leven en de meeste hebben de strijd verloren. Bijna alle pups lijden aan parvo en weinig die deze ziekte overleven. De behandeling kost geld dat wij niet hebben. Een castratie voorkomt dit lijden van de arme kleine pup. Want ze kennen alleen maar ellende, ziekte, folteringen voordat ze sterven. Als ze het overleefd hebben begint de volgende strijd voor een huis. Ze leven maanden of jaren achter tralies en de volgende ziekte loert al weer om de hoek. Help alsjeblieft mee dit te stoppen zodat de kleintjes al helemaal niet meer geboren worden in deze Roemeense hel. Een vermindering van de honden door castratie zal de kans op een warm en liefdevol mandje voor de andere  honden verhogen.